YUNUS EMRE DİVÂNI

13 yüzyıl tasavvuf edebiyatının ve tekke şiiri geleneğimizin tartışmasız en güçlü en özgün sesidir Yunus Emre. Divan şiirinde dahi etkileri görülen ozan Türkçeyi en duru şekliyle Eski Anadolu Türkçesi döneminin tüm güzellikleriyle kullanmış vahdet-i vücud felsefesini eserini ortaya koyarken  kendisine yol edinmiştir. Yaşadığı çağın düşünce yapısını ve içtimai yaşantısını İslam potasında eriterek halkın konuştuğuna çok yakın akıcı bir dille şiirlerine taşımıştır.

Aşkın aldı benden beni

Bana seni gerek seni

Ben yanarım dün ü günü

Bana seni gerek seni

Ne varlığa sevinirim

Ne yokluğa yerinirim

Aşkın ile avunurum

Bana seni gerek seni

..

Eğer beni öldüreler

Külüm göğe savuralar

Toprağım anda çağıra

Bana seni gerek seni

Cennet cennet dedikleri

Birkaç köşkle birkaç huri

İsteyene Ver anları

Bana seni gerek seni

Yunus'dürür benim adım

Gün geçtikçe artar odum

İki cihanda maksudum

Bana seni gerek seni

Yunus Emre