CAHİT SITKI TARANCI ,OTUZ BEŞ YAŞ

Cumhuriyet dönemi Türk şiirinin önde gelen isimlerimden Cahit Sıtkı Tarancı , şiirinde yaşam sevinci yalnızlık ve ölüm kaygısı gibi temaları melankolik bir üslupla işlemiş; İnsanlığı ilgilendiren meseleleri, şairane ifadelerle zenginleştirerek şiir dünyasına dahil etmiştir.  Çeviri konusunda da yetkin çalışmaları olan Cahit Sıtkı’nın on dokuzuncu yüzyıl Fransız şiirinden okurumuza armağan ettiği pek çok eser bulunur. Nesiller  boyu sürecek ününü kazandıran kitabı  ” Otuz Beş Yaş “ edebiyatımızda pek çok yazar ve şaire ilham kaynağı olmuştur.

OTUZ BEŞ YAŞ ŞİİRİ

Yaş otuz beş! Yolun yarısı eder.
Dante gibi ortasındayız ömrün.
Delikanlı çağımızdaki cevher,
Yalvarmak yakarmak nafile bugün,
Gözünün yaşına bakmadan gider.

Şakaklarıma kar mı yağdı ne var?
Benim mi Allah’ım bu çizgili yüz?
Ya gözler altındaki mor halkalar?
Neden böyle düşman görünürsünüz,
Yıllar yılı dost bildiğim aynalar?

Zamanla nasıl değişiyor insan!
Hangi resmime baksam ben değilim.
Nerde o günler, o şevk, o heyecan?
Bu güler yüzlü adam ben değilim;
Yalandır kaygısız olduğum yalan.

Hayal meyal şeylerden ilk aşkımız;
Hatırası bile yabancı gelir.
Hayata beraber başladığımız
Dostlarla da yollar ayrıldı bir bir;
Gittikçe artıyor yalnızlığımız.
Gökyüzünün başka rengi de varmış!
Geç farkettim taşın sert olduğunu.
Su insanı boğar, ateş yakarmış!
Her doğan günün bir dert olduğunu,
İnsan bu yaşa gelince anlarmış.

…
N'eylersin ölüm herkesin başında.
Uyudun uyanamadın olacak.
Kimbilir nerde, nasıl, kaç yaşında?
Bir namazlık saltanatın olacak.
Taht misali o musalla taşında.

            CAHİT SITKI TARANCI